-
1 δειλός
δειλός (entstanden aus ΔΕ-Ι-ΛΟ'Σ, Wurzel ΔΕ = ΔΙ, verwandt δέος, δείδω), a) furchtsam, feig, Ggstz von ἄλκιμος, Il. 13, 278; vgl. Arist. Eth. 2, 7, 3; oft bei Plat. u. a. Att.; Ggstz ϑρασύς Diphil. Ath. III, 35 d. Auch mit dem gen., vor etwas, σμίνϑος – οὐδὲ μυάγρης δειλός Gemin. 9 (XI, 410). – b) überh. schlecht, schwach, verächtlich; δειλός τε καὶ οὐτιδανός Il. 1, 293; δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασϑαι Odyss. 8, 351. Dah. bei Theogn. Ggstz von ἀγαϑός u. ἀμείνων, 393. 463; vgl. Hes. O. 711. – c) unglücklich, bejammernswerth, u. mit dem Ausdrucke mitleidigen Bedauerns, arm, oft Hom.; ὤ μοι ἐγὼ δειλός, weh mir Aermstem, Odyss. 5, 299; δειλοῖσι βροτοῖσιν, den armen Sterblichen, Iliad. 22, 31; Anrede ἆ δειλέ, Iliad. 17, 201, ἆ δειλοί, Odyss. 10, 431, ἆ δειλώ Iliad. 17, 443 Odyss. 21, 86; mit genitiv., ἆ δειλὲ ξείνων Odyss. 14, 361. 21, 288. So δειλοῖς ἐν νεκύεσσι Theocrit. 16, 43. Attisch heißt dies δείλαιος. S. Scholl. Aristonic. Iliad. 17, 38. 22, 31. 23, 65 Herodian. 11, 441. 17, 201 Apollon. Lex. Homer. p. 56, 30 Lehrs Aristarch. p. 122.
-
2 οἴ-μοι
οἴ-μοι, auch οἴμοι μοι od. οἴ μοί μοι, Soph. Phil. 777 El. 1149 (Apoll. D. de adv. 588, 25 οἰμοιμοῖ), u. οἴμοι μοί μοι, Soph. Phil. 1075, weh mir! Ausruf des Schmerzes, der Trauer, des Mitleids, auch der Ueberraschung; zuerst bei Theogn. (Hom. ὤ μοι) Aesch. Ag. 1198 Ch. 428. 862; u. oft bei den anderen Tragg.; οἴμοι ἐγὼ τλάμων, Soph. Tr. 982, wie Ar. οἴμοι τάλας, Plut. 169; u. mit dem gen. der Sache, um deren willen man Wehe ruft, οἴμοι τῶν κακῶν, 389 (wie οἴμοι ἀναλκείης, Theogn. 887); auch οἴμοι ταλαίνης τῆςδε συμφορᾶς, Soph. El. 1170; auch in Prosa, οἴμοι τῶν κρηπίδων τῶν παλαιῶν, Luc. Catapl. 20; οἴμ' ὡς τεϑνήξει, Ar. Ach. 565. – Aber auch Ausruf der Freude, οἴμ' ὡς ἥδομαι, Nubb. 763. – Die letzte Sylbe wird auch vor ω elidirt, bes. οἴμ' ὡς ἔοικας, Unwillen ausdrückend, Soph. Ant. 1256 Ai. 347.
-
3 οἰμώζω
οἰμώζω (οἴμοι), fut. οἰμώξομαι, das act. οἰμώξω nur Orac. Sib., eigtl. weh mir rufen, wehklagen, jammern; Hom. hat nur den aor. ᾤμωξεν, Il. 3, 364 u. öfter; σμερδαλέον, 15, 397, ἐλεεινά, 22, 408; ἐπιγνοὺς ἔργον οὐ καταίσιον ᾤμωξεν, Aesch. Ag. 1581; ἰδὼν δ' ὁ παῖς ᾤμωξεν, Soph. Trach. 928; – c. acc., beklagen; νὖν οἰμῶξαι πάρα τὴν σὴν ξυμφοράν, Soph. El. 778; so Eur. ᾤμωξα τόλμαν, I. T. 862, ἀδελφόν, El. 248; pass., οἰμωχϑείς, betrauert, Theogn. 1204; – μακρά, μεγάλα, Ar. Plut. 111 Av. 1503; – οἴμωζε, eine gewöhnliche Verwünschungsformel, wie geh' zum Henker! Ach. 999 Plut. 876; οἰμώζετε, Ran. 256; so οἰμώζειν λέγω σοι, Plut. 58; οὐκ οἰμώξεται; wird er nicht Prügel bekommen? Ran. 178; κεφαλαὶ κολάκων οἰμωξομένων, Vesp. 1033; ὅτι οἰμώξοιτο, εἰ μὴ σιωπήσειεν, Xen. Hell. 2, 3, 24; Sp., οἰμώζειν αὐτοῖς παρ' ἐμοῦ λέγε, Luc. Mort. D. 1, 2, ἐπὶ τῷ τραύματι, 14, 5.
-
4 οἴμοι
-
5 οἰμώζω
οἰμώζω, 'weh mir' rufen, wehklagen, jammern; c. acc., beklagen; pass., οἰμωχϑείς, betrauert; οἴμωζε, eine gewöhnliche Verwünschungsformel, wie: geh' zum Henker!; οὐκ οἰμώξεται; wird er nicht Prügel bekommen?
См. также в других словарях:
Weh — Schmerz; Pein; Leid * * * weh [ve:] <Adj.>: 1. (ugs.) schmerzend: wehe Füße, einen wehen Finger, einen wehen Zahn haben. 2. (geh.) von seelischem Schmerz, Leid erfüllt, geprägt; schmerzlich: ein wehes Gefühl; ein wehes Lächeln; jmdm. ist… … Universal-Lexikon
Weh — oder Wehe, eine Partikel, welche auf gedoppelte Art gebraucht wird. 1. Als eine Interjection, welches ihre erste und ursprüngliche Bestimmung ist. (1) Als ein natürlicher und thierischer Ausruf eines empfundenen heftigen Schmerzens. Weh! Au Weh!… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
weh tun — weh tun, tut weh, tat weh, hat weh getan 1. Wo tut es weh? 2. Mir tut der Rücken weh. 3. Hast du dir weh getan? … Deutsch-Test für Zuwanderer
mir tut weh — mir tut weh … Deutsch Wörterbuch
weh — Interj (auch n. Schmerz ) std. (7. Jh., Einsprengsel), mhd. wē, ahd. wah, wē, as. wē Stammwort. Aus g. * wai, auch in gt. wai, anord. vei, ae. wā. Außergermanisch entsprechen l. vae, mir. fae, kymr. gwae, lit. vaĩ, avest. vaiiōi und anderes.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
weh tun — Schmerzen zufügen; verwunden; wehtun; verletzen; schmerzen; wehtun * * * weh||tun auch: weh tun 〈V. 267; hat〉 I 〈V. intr.〉 1. schmerzen, Schmerz bereiten … Universal-Lexikon
weh — Einem wehtun: jemandem Schmerz, Unrecht zufügen, aber auch: selbst Schmerz, Trauer empfinden, Herzeleid tragen. In diesem Sinne sagt Gretchen zu Faust, die Unheil für den Geliebten fürchtet, da sie das Teuflische seines Begleiters spürt:{{ppd}}… … Das Wörterbuch der Idiome
Weh — Einem wehtun: jemandem Schmerz, Unrecht zufügen, aber auch: selbst Schmerz, Trauer empfinden, Herzeleid tragen. In diesem Sinne sagt Gretchen zu Faust, die Unheil für den Geliebten fürchtet, da sie das Teuflische seines Begleiters spürt:{{ppd}}… … Das Wörterbuch der Idiome
weh tun — D✓weh|tun , weh tun ; ich habe mir D✓wehgetan oder weh getan; das braucht nicht D✓wehzutun oder weh zu tun … Die deutsche Rechtschreibung
Du Willst Mir An Die Wäsche — Single by Jennifer Rostock from the album Der Film B side Leb … Wikipedia
Ich tu dir weh — «Ich tu dir weh» Сингл «Rammstein» из альбома … Википедия